JEŻ WSCHODNI


W dzień śpi ukryty pod liśćmi, w rozpadlinach ziemnych i jamkach. O zmierzchu wychodzi z ukrycia i pracowicie szuka jedzenia.

Jego pokarm stanowią owady, robaki, ślimaki, płazy i gady, jaja ptasie, drobne ssaki (gryzonie), czasem aromatyczne grzyby i przejrzałe owoce, które leżą na ziemi. Nie transportuje jednak — jak to dość powszechnie się uważa — jabłek nabitych na kolce.

Późną jesienią jeż staje się ociężały i zapada w odrętwienie, trwające ok. 5 miesięcy. W tym okresie odżywia się tłuszczem, gromadzonym w organizmie pod koniec lata i jesienią.

W niewoli jeż żyje nie więcej niż 8–10 lat. Występuje w całej Europie, w strefie umiarkowanej Azji, w Polsce często spotykany.

Najpierw przygotowują odpowiednia sypialnie: pod gałęzie albo korzenie wciągają dużo suchych liści, traw i mchów. Takie gniazdo ma zwykle dwa wyjścia i jest bardzo przytulne. Kiedy zrobi się chłodno, jeż wędruje do sypialni, zwija się w kłębek i zapada w sen. Temperatura ciała spada z 34 stopni do zaledwie 4, a liczba uderzeń serca zmniejsza się ze 190 do 20 na minutę. Wszystko dlatego, że jeże, kiedy śpią, to nie jedzą i muszą jakoś oszczędzać energię" - czytamy w książce

ŻUBR



Żubr jest największym europejskim ssakiem. Ciężar największych osobników może dochodzić do 1000 kg. Posiada masywną budowę ciała, stosunkowo krótkie nogi i zakrzywione rogi. Sierść gęsta, brunatna - latem nieco jaśniejsza. Zamieszkuje lasy mieszane, zawsze w pobliżu bagien i rzek. Zwierzę aktywne w dzień, żyje w stadach złożonych z dorosłego samca, kilku samic i niekiedy młodych samców. Żywi się trawą, korą drzew i mchami.




FOKA SZARA


Jest ssakiem wodnym, rzadko wychodzącym na ląd. Najliczniej występuje w Zatoce Botnickiej. Znakomicie pływa i nurkuje. Głównym składnikiem jej pożywienia są ryby. Foka posiada opływowy kształt ciała, zredukowaną małżowinę uszną, która chroni przed dostawaniem się wody do uszu. Tylne nogi tworzą płetwę ogonową służącą do sprawnego poruszania się w wodzie. Sierść foki jest krótka, szarobrunatna z charakterystycznymi plamami. Duże oczy z płaską rogówką pozwalają jej dobrze widzieć nawet w ciemnej wodzie. 

Populacja fok szarych w Polsce drastycznie się zmniejsza. Dziś wynosi ona zaledwie 30% w porównaniu do liczebności sprzed 100 lat. Proces wymierania tego gatunku jest spowodowany kilkoma czynnikami. Niegdyś licznie występujące foki traktowano jak szkodniki, które niszczą sieci i konkurują o ryby z miejscowymi rybakami. Był to jeden z powodów, dla których polowania na te zwierzęta stały się powszechne. Na południowym wybrzeżu Bałtyku (Niemcy, Polska, Rosja i Litwa) foki zostały wytrzebione przez człowieka zanim jeszcze dotknęły je skutki zanieczyszczenia środowiska.